İyi bir anne olmak, çocuğunuzun duygusal, fiziksel ve zihinsel ihtiyaçlarını anlayıp karşılamakla ilgilidir. Özellikle ilk defa anne olanlar anne olmak konusunda bir rehbere ihtiyaç duymaktadırlar. Her anne-çocuk ilişkisi benzersizdir, ancak bazı genel yaklaşımlar çocuğunuzla sağlıklı bir bağ kurmanıza yardımcı olabilir:

1. Sevgi ve Şefkat Gösterin:

• Çocuğunuza her gün sevgi dolu bir şekilde yaklaşın. Onu sevdiğinizi ve değer verdiğinizi hissettirin.
• Fiziksel temas (sarılmak, öpmek, sırtını sıvazlamak) çocuk için çok önemlidir. Bebeğin dili temastır.

2. Kaliteli Zaman Geçirin:

• Onunla oyun oynayın, kitap okuyun, birlikte vakit geçirin. Bu, aranızdaki bağı güçlendirecektir.
• Sadece onunla ilgileneceğiniz zaman dilimleri yaratmaya çalışın. Başlarda bu size sıkıcı gelebilir. Bunun için vicdan yapmayın herkes benzer duygular hissetmektedir. Zamanla alışacaksınız.

3. Empati Kurun ve Dinleyin:

• Onun duygularını anlamaya çalışın. Kızgın, üzgün veya mutlu olduğunda neden böyle hissettiğini sormak ve anlamaya çalışmak önemlidir.
• Dinlerken dikkatli olun, onun söylediklerine ve hissettiklerine önem verin.

4. Sınırlar Koyun ve Tutarlı Olun:

• Çocuklar sınırlarla kendilerini güvende hissederler. Tutarlı kurallar koyun ve bu kurallara bağlı kalın.
• Disiplin sağlarken ceza yerine, olumsuz davranışların sonuçlarını anlatmak ve pozitif yönlendirme yapmak daha etkili olacaktır.

5. Örnek Olun:

• Davranışlarınızla ona model olun. Sabırlı, saygılı ve anlayışlı bir şekilde hareket ederek ona iyi bir örnek teşkil edebilirsiniz.

6. Hataları Kabul Edin:

• Hiçbir anne mükemmel değildir. Hatalarınızı kabul edin ve gerektiğinde özür dileyin. Bu, çocuğunuza hata yapmanın insanî olduğunu ve telafi edilebileceğini öğretir.

7. Gelişimine Destek Olun:

• Onun ilgi alanlarını keşfedin ve destekleyin. Becerilerini geliştirebileceği aktiviteler yapmasına fırsat tanıyın.
• Eğitim ve kişisel gelişimine önem verin, öğrenmeye teşvik edin.

8. Kendinize de İyi Bakın:

• Kendi ihtiyaçlarınızı ihmal etmeyin. Mutlu, sağlıklı ve dengeli bir anne olmak çocuğunuzun da mutluluğunu etkiler.
• Kendi duygu ve streslerinizi yönetmek için kendinize zaman ayırmaya özen gösterin.

 

Bebeklik ve çocuklukta hangi gelişim dönemleri vardır?

 

Bebeklik ve çocukluk dönemlerinde, çocukların gelişimsel ilerlemeleri sırasında belirli kriz ve zorluk dönemleri vardır. Bu krizler, çocuğun yaşına ve gelişimsel ihtiyaçlarına bağlı olarak değişir. Her dönemin kendine özgü zorlukları ve gelişimsel görevleri bulunur. İşte bu dönemlerin ana hatları:

1. Yenidoğan Dönemi (0-3 ay)

• Kriz: Güven Krizi
• Özellikler: Bebek, yeni bir dünyaya adapte olmaya çalışır. Dünyaya geldiği bu ilk dönemde temel ihtiyaçlarının (beslenme, uyku, sevgi) karşılanması güven duygusunun oluşmasında kritiktir. Ağlamalar sık görülür; bu, iletişim kurma biçimidir.

2. Bebeklik Dönemi (3-18 ay)

• Kriz: Ayrılık ve Bağlanma Krizi
• Özellikler: Bebek, annesiyle ya da bakım veren kişiyle güvenli bir bağ kurar. Bu dönemde bebek, annesinden ayrılma kaygısı yaşayabilir. Yabancılara karşı korku gelişebilir. Bağımsızlık ihtiyacı ve keşfetme arzusu artar.

3. 1,5-3 Yaş (Otonomi Dönemi)

• Kriz: Özerklik vs. Utanç ve Şüphe Krizi
• Özellikler: Bu dönemde çocuk, kendi başına bir şeyler yapma arzusundadır. Tuvalet eğitimi, kendi başına yemek yeme gibi süreçler bu dönemin önemli aşamalarıdır. İnatçılık ve “hayır” deme eğilimleri sık görülür. Çocuk kendi başına bir şeyler yapmaya çalışırken başarısız olduğunda utanç hissi oluşabilir.

4. 3-6 Yaş (Oyun Çocuğu Dönemi)

• Kriz: Girişim vs. Suçluluk Krizi
• Özellikler: Çocuk, yeni şeyler denemek ve öğrenmek ister. Bu dönemde hayal gücü, oyunlar, arkadaşlıklar önemli bir rol oynar. Başarı ve başarısızlık duygularını deneyimler. Suçluluk duygusu, aşırı eleştiri ya da engellemelerden kaynaklanabilir.

5. 6-12 Yaş (Okul Çağı)

• Kriz: Başarı vs. Yetersizlik Krizi
• Özellikler: Çocuk, okulda başarıya odaklanır ve sosyal çevresi genişler. Akran ilişkileri, sorumluluk duygusu ve kendini kanıtlama isteği öne çıkar. Başarılarıyla kendine güven duyar; başarısızlık ve eleştiriler, yetersizlik duygularına yol açabilir.

Bu kriz dönemleri, çocuğun normal gelişim sürecinin bir parçasıdır ve genellikle zamanında ve uygun şekilde desteklenerek atlatılır. Çocuğunuzun bu dönemleri sağlıklı bir şekilde geçirmesi için onu anlamaya, desteklemeye ve ihtiyaçlarına duyarlı olmaya çalışmak önemlidir.

2 yaş krizi nedir?

İki yıl sendromu olarak da bilinen iki yıllık kriz, yaklaşık 18 aydan 3 yaşına kadar çocukların yaşadığı, bağımsızlık ihtiyacının arttığı ve duygusal tepkilerin yoğunlaştığı bir gelişim dönemidir. Bu dönemde çocuk kendi iradesini keşfeder ve benlik duygusunu geliştirmeye başlar. Dolayısıyla bu dönemde çocuğun davranışları daha inatçı ve tutarsız hale gelebilir ve bu da ebeveynler için zorlayıcı olabilir.

İki Yaş Krizinin Belirtileri:

İnatçılık: Bu yaşta çocuklar “hayır” demeyi severler ve çoğu zaman inatçı olurlar. Bir şeyleri yalnız yapmaktan hoşlanırlar ve çoğu zaman sınırlarını zorlarlar.

Öfke nöbetleri: Çocuklar duygularını ifade etmekte zorluk yaşadıklarında ağlama, çığlık atma, yere yatma gibi yoğun duygusal tepkiler verebilirler.

Bağımsızlık Arzusu: “Bağımsız olmak istemek” deyimi bu dönemin en dikkat çekici özelliklerinden biridir. Çocuklar yemek yeme, giyinme gibi aktivitelerini kendi başlarına yapabilmek isterler.

Sık ruh hali değişiklikleri: Mutlu olduğunuzda aniden sinirlenebilir veya ağlayabilirsiniz. Bu kadar hızlı değişimler duyguları kontrol etmenin zorluğunu gösteriyor.

Sınırları Test Etmek: Çocuklar ebeveynlerinin koyduğu kuralları test eder ve sınırları zorlayarak nerede durduklarını anlamaya çalışırlar.

2 yaş krizinin nedenleri:

Duygu ve dil gelişimi: Bu yaştaki çocuklar, dil becerileri henüz tam olarak gelişmediğinden duygularını kontrol etmekte ve fikirlerini ifade etmekte zorluk çekerler.

Bağımsızlığın gelişimi: Bağımsız bir birey olduklarını anlamaya başlarlar ve bağımsız hareket etme istekleri artar. Bu genellikle ebeveynlerle çatışmalara yol açar.

2 yaş krizine benzer başka hangi dönemler vardır?

2 yaş krizi gibi çocukluk döneminde yaşanan başka gelişimsel kriz dönemleri de vardır. Bu krizler, çocukların büyüdükçe karşılaştıkları yeni beceri, duygu ve sosyal beceri kazanımları sırasında ortaya çıkar. İşte 2 yaş krizine benzer, çocukların gelişiminde zorluklar yaşadığı diğer önemli dönemler:

1,5 yaş krizi:

ay civarında çocuklar yürümeyi, konuşmayı ve kendi başına bir şeyler yapmayı öğrenir. Bu dönemde bağımsızlık isteği artar, bu yüzden öfke nöbetleri ve inatçılık sıkça görülür. 2 yaş krizine benzer davranışlar sergileyebilirler.

3 Yaş Krizi (mini Ergenlik)

Çocukların kişilik gelişiminin önemli bir aşamasıdır. “Ben merkezli” düşünce devam eder, sık sık “ben yaparım” derler ve sınırları test ederler. Bu dönemde hayal gücü genişler ve korkular artabilir. Sosyal kuralları anlamaya başlasalar da hala sınırları zorlama eğilimindedirler.

4 Yaş Krizi

Çocuklar bu dönemde daha özgüvenli olur ve kuralları anlamaya başlar. Ancak bu özgüvenle birlikte sınır tanımama, aşırı hareketlilik, inatçılık ve duygusal dalgalanmalar sıklaşabilir. 4 yaşında, çocuklar kendi fikirlerini savunmaya ve başkalarını ikna etmeye çalışırlar.

5 Yaş Krizi (Bağımsızlık ve Sorumluluk Dönemi)

Çocuklar daha fazla bağımsızlık kazanmak ister ve kurallar hakkında sorgulayıcı olurlar. Bu dönemde çocuklar sorumluluk almaya daha istekli olsalar da hala ebeveynlerinden bağımsız hareket etmek için çatışmalar yaşarlar.

6 Yaş Krizi (Okul Çağı ve Sosyal Beceriler Dönemi)

Okula başlama ile birlikte sosyal beceriler, kurallara uyum ve sorumluluk artar. Bu dönem, çocuklar için hem heyecan verici hem de zorlayıcı olabilir. Korkular, okul fobisi veya arkadaşlık sorunları bu dönemde sık görülür.

7-8 Yaş Krizi (Geçiş Dönemi)

Bu dönemde çocuklar ergenliğe doğru ilerlerken hem fiziksel hem de duygusal değişimler yaşarlar. Akran baskısı, başarı kaygısı ve kimlik arayışı gibi zorluklar ön plana çıkar.

Ergenlik Dönemi (12-18 Yaş)

En belirgin kriz dönemlerinden biridir. Kimlik arayışı, özgürlük isteği, arkadaş ilişkileri, beden değişiklikleri gibi birçok faktör ergenliği zorlayıcı hale getirir. Bu dönemde çocuklar ebeveynlerine karşı gelebilir ve kendi sınırlarını test edebilir.

Ebeveynler için İpuçları:

Sabırlı ve tutarlı olun: Çocuğunuzun inatçı davranışları karşısında sakin kalmaya ve net sınırlar koymaya çalışın.

Empati kurun: Onun duygularını anlamaya çalışın ve onu anladığınızı hissettirin. “Üzgün ​​olduğunu görebiliyorum” gibi ifadelerle onu sakinleştirmeye çalışabilirsiniz.

Alternatifler Sunun: Kendi kararlarını verebilmesi için küçük seçenekler sunarak kontrol duygusunu destekleyin. Örneğin: “Mavi veya kırmızı bir tişört giymek ister misiniz?”

Bir rutini sürdürün: Düzenli yemek, uyku ve oyun zamanı gibi rutinler çocukların kendilerini güvende hissetmelerine yardımcı olur.

Olumlu Davranışı Övün: İyi davranışı takdir edin ve iyi davranışı olumlu pekiştirmeyle ödüllendirin.

kelime kökeni için bu kaynağa bakabilirsiniz.

Randevu için tıklayın.